Koncerty: Warm Graves / Anika

Zespół powstał w 2012 roku, kiedy to w Lipsku spotkali się muzycy pochodzący ze Stanów Zjednoczonych, Włoch i Niemiec. Ich debiutancki album „Ship Will Come” ujrzał światło dzienne dwa lata później, a krytyka zwróciła uwagę na tę surrealistyczną mieszankę powtarzalnych rytmów i wokali, przywodzących na myśl echo. O ich muzyce można powiedzieć, że to ścieżka dźwiękowa do nieistniejącego filmu science fiction — zarówno eteryczna, hipnotyzująca, jak i energetyczna.

Warm Graves grali na najważniejszych festiwalach: The Great Escape, All Tomorrow Parties, Iceland Airwaves, Roskilde czy Eindhoven Psycholab i współpracowali m.in. z Exploded View, Moon Duo, The Soft Moon, Crystal Stilts, Efterklang czy Moonface. Na 2022 rok zapowiadany jest ich długo oczekiwany drugi album.

Zanim stała się rozpoznawalną artystką świata muzycznej alternatywy, dzieliła swoje życie między Bristolem i Berlinem, pracując jako dziennikarka polityczna. Debiutancki album — zatytułowany po prostu „Anika” — to efekt spotkania z Geoffem Barrowem, znanym z Portishead, który szukał wokalistki dla swojego nowego projektu Beak>. Płyta została nagrana w dwanaście dni, bez jakichkolwiek dogrywek, i ostatecznie wyszła jako solowy album Aniki. Artystka współpracowała m.in. z Tricky’m, Shackletonem (z którym w 2017 roku wydała album „Behind the Glass”), Michaelem Rotherem (znanym z Neu!), Davem Clarke’m, T.Raumschmiere czy Synami. W 2014 roku, wspólnie z meksykańskimi muzykami Martinem Thulinem, Hugo Quezadą i Amonem Melgarejo założyła zespół Exploded View, z którym nagrała dwie płyty z pogranicza rocka, elektroniki, transu i psychodelii.

Na kolejny album Aniki przyszło czekać aż jedenaście lat. Bowiem dopiero w 2021 roku artystka zdecydowała się nagrać „Change”, czyli cierpką opowieść o otaczającym nas świecie, umierającej naturze i wszechobecnym złu (jedną z inspiracji do powstania albumu była książka „Eichmann w Jerozolimie: rzecz o banalności zła” Hannah Arendt!). Mimo trudnych tematów podejmowanych przez artystkę, „Change” jest w gruncie rzeczy optymistyczną opowieścią o tym, że przecież możemy się jeszcze zmienić na lepsze.