Podniebna podróż / Pedaleando Hacia el Cielo

„Od połowy ⅩⅨ wieku dotychczasowy pełen dramatyzmu i napięcia bezruch zostaje zastąpiony nowym, niezwykle intensywnym i wyczerpującym wszechświatem. Przyspieszenie rytmu życia, którego metaforycznym symbolem staje się maszyna, powoduje zmianę pejzażu, mentalnego i realnego, otwierającego się na modernizację miast, kreującego nowy precyzyjnie wyznaczony i wyczerpujący wszechświat. Nowe życie, któremu będzie towarzyszyć dźwięk żelaza, błysk elektrycznych świateł, warkot silników, równocześnie odciśnie swoje piętno na obowiązujących, tradycyjnych stosunkach społecznych. Maszyna narzuca człowiekowi nowy, surowy reżim czasowy, z drugiej strony doprowadzi do indywidualizacji i samotności, a także powierzchowności interakcji międzyludzkich. Na piedestale nowych wartości pojawia się: rzetelność, punktualność, dokładność i precyzja, które determinują nowy porządek społeczny, wpisujący się w intensywne i burzliwe życie zindustrializowanego miejskiego krajobrazu. Nowy rytm odciska równocześnie piętno na sztuce, gdzie zatriumfuje symultaniczność czasu i przestrzeni, stając się jego najważniejszym tematem oraz zasadą formalną i strukturalną sztuki”. / Marek Zieliński, dyrektor Instytucji Kultury Ars Cameralis

Widowiskowy spektakl belgijskiego Teatru Tol — „Podniebna podróż / Pedaleando Hacia el Cielo” w niezwykły sposób podsumował INDUSTRIADĘ 2017. Ta teatralna uczta z industrialną historią w tle jest opowieścią o potrzebie bliskości, ludzkich pragnieniach, aniołach i muzykach balansujących pomiędzy niebem a ziemią. Okrągła konstrukcja z podpiętymi szalejącymi rowerami zawieszona nad głowami publiczności stała się ucieleśnieniem ludzkich marzeń i w umowny sposób przeniosła widzów w świat magii i wyobraźni, symboliczną podróż dookoła świata, a wszystko przy dźwiękach skrzypiec i operowych arii. Nieustanne współistnienie maszyny i aktora wplotło w opowieść refleksję o wzajemnym oddziaływaniu człowieka i maszyny, jak również przekonywało, że współczesne życie nie byłoby możliwe bez udziału techniki i toczy się w wyznaczonym przez nią rytmie. Przed widowiskiem uczestnicy wydarzenia finałowego mogli zrelaksować się w strefie chill outu, posłuchać młodych śląskich artystów (Velveteve, Yoachim oraz Max Bravura), a tuż przed spektaklem podziwiać wielkoformatową projekcję multimedialną Słychać nawet oddech maszyn, prezentowaną na elewacji jednego z zabytkowych budynków.

Wydarzenie powstało dzięki finansowemu zaangażowaniu samorządu Województwa Śląskiego i Miasta Gliwice. Partnerem wydarzenia była Górnośląska Agencja Przedsiębiorczości i Rozwoju Sp. z o.o. oraz Flanders State of the Art.