Lemures. Marek Kuś

„W pracach Kusia niezwykle istotna jest rola materii oraz łączność z symboliką religijną. […] Rytmika i otwartość jego kompozycji sytuuje je w bezczasowości”.  / Mariusz Knorowski, notka kuratorska do wystawy „Rzeźba” w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Przewodnim tematem ekspozycji w galerii Rondo Sztuki było odwołanie do obrzędów znanych ze starożytnego Rzymu. W mitologii lémures były nieszczęśliwymi duszami zmarłych. Jak czytamy u Owidiusza, na początku roku przypadały święta lemurów, czyli Lemuralia (Lemuria), którym towarzyszył nocny obrzęd prowadzony przez głowę rodziny. Czyniony wtedy hałas oraz ofiary z czarnej fasoli miały jedne lemury przepędzić z domu, inne przebłagać i sprzyjająco nastawić.

Do toposu lemurów jako archaicznych, nieforemnych, pierwotnych bytów wystawa nawiązywała nie tylko przez modularny kształt, pojawiający się w pracach, ale również poprzez aranżację: pogrążenie eksponatów w ciemności, wprowadzenie sarkofagów w przestrzeń wystawy, zaprojektowanie i wykonanie betonowego reliefu na podłodze galerii. Odwołanie do archaicznych obrzędów było wyrazem prowadzonego konsekwentnie od wielu lat rozważania artysty nad kondycją człowieka w kontekście nieuchronności śmierci.

Marek Kuś → artysta, kurator, organizator wystaw. Współzałożyciel Galerii Kronika w Bytomiu, dyrektor Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach. Studiował w Instytucie Wychowania Plastycznego Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, gdzie szczególnym autorytetem był dla niego prof. Jerzy Wroński, który znacząco wpłynął na charakter jego twórczości. W swojej działalności artystycznej sięga po różne formy: od performance’u przez rysunek i rzeźbę po instalację i działania w przestrzeni publicznej. W jego pracach obsesyjnie powraca motyw pełzających postaci, wchodzących w silną interakcję z miejscem, w którym są wystawiane.