Kolekcje. Obiekty i subiekty z lat ostatnich
Autor: Andrzej Urbanowicz
Nakład wyczerpany
Katalog do wystawy
„Obrastamy w przedmioty, które z czasem zaczynają piętrzyć się na strychach, w szafach i komórkach stając się namacalnym dowodem jakiegoś końca, obumierania, to świadkowie utraty kontroli nad czasem, naszych codziennych katastrof, potykania się o Niemożliwe. Owe przedmioty absurdalne dowody na istnienie dnia wczorajszego — są rzeczywiste, ale ich esencja, żywotność przecieka nam między palcami. Wpisana jest w nie strata, ponieważ są to zbiory należące do świata, którego już nie ma. Obiekty, które Urbanowicz zgromadził w czarnych skrzyniach, czy też idąc tropem muzealnym w szufladach, zostały uśmiercone, przyszpilone w gablotach na podobieństwo jakichś monstrualnych prehistorycznych owadów. Od tej chwili mogą się jedynie piętrzyć, obrastać kurzem i pajęczyną, znacząc już nie tak wiele. To zmaterializowane szczątki czasu, drobiny stające w gardle i wywołujące sentymentalne wzruszenie. Lecz ich zwyczajność, powszedniość jest bolesna gdyż zostały odarte ze swej aury, nawet nie umuzealnione, lecz pospolicie zmagazynowane. W muzeum Andrzeja Urbanowicza światła są zgaszone, przedmioty pozbawione swego domniemanego splendoru z dawnych czasów”. / Sebastian Cichocki
O artyście
Andrzej Urbanowicz
Urodzony w Wilnie w 1938 roku. Absolwent Wydziału Grafiki ASP w Krakowie, autor licznych prac malarskich, grafik, a także aranżacji przestrzennych. Realizował happeningi i działania parateatralne. Eseista, krytyk sztuki, organizator wystaw i sympozjów poświęconych twórczości Hansa Bellmera. Wystawiany i nagradzany na prestiżowych konkursach, m.in. w Dortmundzie, Ostrawie, Nowym Jorku, Monte Carlo. Kilkanaście lat (1972—1991) mieszkał w USA. Debiutował wystawą indywidualną w Galerii Krzywe Koło w Warszawie (1963). Obrazy z końca lat 60. można porównywać z formalną, ale przede wszystkim duchową atmosferą twórczości Zbigniewa Makowskiego. Można w nich jednak odnaleźć także reminiscencje pop-artu w jego odmianie nazywanej psychodelic-art, uderzającej kontrastem kolorystycznym. Już w tym czasie tworzył jednak zadziwiające i dojrzałe prace.
Najważniejsza część twórczości Urbanowicza związana jest z działaniami katowickiej grupy „Oneiron” (1967—1978), do której należeli m.in. Urszula Broll, Zygmunt Stuchlik, Antoni Halar i Henryk Waniek. Artyści tej grupy w twórczy sposób zgłębiali teorię Carla Gustawa Junga, w tym marzeń sennych oraz ikonografię sztuki Dalekiego Wschodu. Ważne były interdyscyplinarne dokonania artystów. Grupa odkryła wiele światów artystycznych, w tym mit czeskiej Pragi oraz alchemii i wiedzy tajemnej, choć podlegającej artystycznej racjonalizacji. Po raz pierwszy w Polsce dogłębnie zainteresowała się buddyzmem-zen. Zmarł w 2011 roku w Szklarskiej Porębie.
Szczegóły publikacji
Stopka redakcyjna
Tytuł: Kolekcje. Obiekty i subiekty z lat ostatnich
Autor: Andrzej Urbanowicz
Tłumaczenie: Paweł Wuttke
Zdjęcia: Józef Wróbel
Layout: Katarzyna Bochenek
Wydawca: Instytucja Kultury Ars Cameralis Silesiae Superioris
Wydanie dwujęzyczne: polsko-angielskie
Elementy techniczne
Oprawa: książeczka — miękka; box — twarda
Liczba stron: 24 + 22 karty
Wymiary: 16,5×16,5cm
→ Katalog do wystawy zorganizowanej w ramach ⅩⅤ edycji Festiwalu Ars Cameralis. Wystawa została zaprezentowana w Galerii Sektor I, w Górnośląskim Centrum Kultury (obecnie: Centrum Kultury Katowice im. K. Bochenek), w terminie 23 listopada — 20 grudnia 2006 roku
